Hoe verschillend kranten kunnen zijn, bleek deze week nadat de lichamen waren gevonden van volleybalster Ingrid Visser en haar partner Lodewijk Severein. Vermoord. Daags erna schakelen Trouw en NRC – die veel energie in de zaak hadden gestoken – terug naar een lagere versnelling. De berichten worden overwegend zakelijk en krijgen een minder prominente plek in de krant.
Het drama blijft in andere kranten, met name het AD en De Telegraaf, voor in de krant staan.
De Volkskrant had tot dan toe opvallend rustig bericht over de verdwijning. ‘Behalve dat het om de Johan Cruijff van het vrouwenvolleybal ging, leek de zaak niet voor iets groters te staan. Het kon ook een ongeluk zijn’, aldus de plaatsvervangend hoofdredacteur.
Als blijkt dat het om moord gaat, schaalt de krant de inspanningen op. Een verslaggeefster reist naar Murcia af en al de volgende dag al doet zij verslag: ‘Barbarij in een kersenrode villa’. Het artikel vult pagina 3, samen met foto’s van de villa waar journalisten tv-reportages maken en in de vuilcontainer kijken.
Bij gebrek aan hard nieuws uit officiële bronnen wordt het artikel enigszins speculatief. ‘Er móét meer achter zitten. Een afrekening, maffia, iets’, aldus een inwoner van Murcia. En op gezag van een lokale krant meldt de Volkskrant dat de lichamen in stukken zijn gezaagd. Een lokale krant citeren is riskant, erkent de verslaggeefster, die daarom in het stuk vermeldde dat de politie die bijzonderheden niet heeft bevestigd. ‘Ik heb mee laten wegen dat eerdere onthullingen van deze krant in de zaak Visser/Severein allemaal klopten. Bovendien heb ik veel gruwelijke details níét vermeld.’
De plaatsvervangend hoofdredacteur vindt dat de krant de journalistieke plicht heeft op te schrijven dat de twee een gruwelijke dood zijn gestorven. Daar ben ik het mee eens. De vraag is: hoe? De krant lukte het gelukkig in één zin en gebruikte ook niet een kop als Het Parool: ‘doodgemarteld na ruzie’. Dat de lichamen verminkt zijn, is echter geen informatie uit een waterdichte bron. Dat heeft wel de voorkeur, maar ik geef toe dat het lastig is voor een krant om te zwijgen als die onbevestigde details op internet circuleren.
Een aantal Volkskrantlezers schrok alleen al van de kop: ‘Barbarij in de kersenrode villa’. Een lezer zag het bewijs geleverd dat de Volkskrant opschuift in de richting van De Telegraaf. Een andere lezer vraagt: ‘Wat zijn uw beweegredenen? Ik wil het begrijpen.’
De plaatsvervangend hoofdredacteur legt uit: ‘Toen meer bekend werd over de achtergronden werd het pas interessant. Visser en Severein zijn indirect slachtoffer geworden van de Spaanse vastgoedcrisis, zo lijkt het. De eigenaren van de volleybalclub werden in een paar jaar steenrijk, maar door de vastgoedcrisis kwamen ze waarschijnlijk in grote problemen en raakten ze betrokken bij een brute moord. Daardoor is het meer dan een gewoon misdaadverhaal.’
En dus werd een verslaggeefster op pad gestuurd. Niet om de moord op te lossen, dat is een illusie. Maar omdat de zaak zoveel vragen oproept; vertakkingen heeft in zowel de sport- als de vastgoedwereld en omdat de krant graag een achtergrondverhaal wil om al die elementen te verbinden met het drama dat zich heeft afgespeeld. Een enorme klus, waar tijd voor nodig is.
‘Maar we zijn ook een dagkrant’, benadrukt de chef verslaggeverij. ‘Je kunt niet alle informatie opsparen tot later.’ De verslaggeefster leverde binnen 24 uur haar eerste verhaal. Ze had dus niet veel tijd om aan eigen nieuwsgaring te doen, zachtjes uitgedrukt. Logisch dat het eerste artikel zich vooral toespitste op de ontsteltenis over de moord in deze Spaanse regio.
De chef verslaggeverij verdedigt het verhaal. ‘De verslaggeefster verzamelde in korte tijd genoeg ingrediënten voor een verhaal. Knap werk. Bovendien heeft de krant de plicht te schrijven over een zaak die zoveel Nederlanders bezig houdt. En dit is een verschrikkelijk verhaal over twee levens die verloren zijn gegaan. Met deze aanpak maak je het nieuws invoelbaar. Maar ik geef toe: er zit een heel dunne lijn tussen het invoelbaar maken van nieuws en sensatie.’
Voor sommige lezers heeft de krant die dunne lijn overschreden. Ik kan mij voorstellen dat die lezers even moesten slikken.
De Ombudsvrouw (ombudsvrouw@volkskrant.nl) behandelt vragen, klachten, op- en aanmerkingen over de inhoud van redactionele pagina’s en over journalistieke aanpak.
Door een ingezonden opiniestuk van universitair docent Walther Ploos van Amstel in de krant van woensdag 10 juli is verwarring ontstaan over het auteursrechtenbeleid van kranten. Ploos van Amstel klaagde over een auteursrechtelijke aanmaning die hij van Trouw had ontvangen, zonder de naam van deze krant te vermelden.
Redactieblog Volkskrant 