Beter: G7 is enkelvoud

De openingskop heden (25 maart 2014):

Enkelvoud, dus. Terwijl de kop op pagina 3 luidde:

 

 

Meervoud. In het foto-onderschrift bij dat stuk stond dan weer:

 

 

Nou, zeg het maar. Hoe had het gemoeten?

We wegen eerst de argumenten. Op de voorpagina stond aanvankelijk: G7 isoleren Rusland. Dat meervoud is te verdedigen. Benadrukt wordt dat zeven landen optreden tegen één. Van Dale geeft bij G7 weliswaar geen uitsluitsel, maar zegt van G8 expliciet dat het een meervoud is.

Ook voor het enkelvoud valt veel te zeggen.

 

Dat stond vanochtend eveneens op de voorpagina. Hier wordt de groep landen als één geheel gezien. Die club bestaat niet meer als Rusland eruit wordt gezet. ‘De G8 bestaan niet meer’ zou vreemd aandoen. De acht landen zijn er immers nog, alleen de vereniging is opgeheven. Omwille van de eenheid is de hoofdkop in de tweede editie aangepast: ‘G7 isoleert Rusland’. Dat dit wringt met de kop op pagina 3 is in de snelheid over het hoofd gezien.

Hoe kunnen we dit in de toekomst vermijden?

Door te kiezen. Het door elkaar gebruiken van enkelvoud en meervoud wekt ergernis. En de kans dat de begrippen G7, G8 en G20 vaker opduiken is aanzienlijk. We kiezen voor enkelvoud. Daarvoor pleit ook, desgevraagd,  de Taaladviesdienst van het Genootschap Onze Taal. G7, G8 en G20 zijn benamingen voor clubs van landen. Het is dus voortaan: De G7 heeft besloten. Of De G20 vergadert in Parijs. Dat wil zeggen dat ook G8 enkelvoud krijgt, ondanks Van Dale.

Je kunt toch niet zeggen: de G7 houdt een referendum?

Wil je toch het meervoud benadrukken, bijvoorbeeld als de zeven landen (elk) een referendum houden, dan kom je er niet onderuit om ‘G7-landen’ te schrijven of het probleem op een andere manier te omzeilen.

Nog iets?

Van Dale en Het Witte Boekje schrijven dat G8 staat voor Grote 8. Dat is vreemd. In het Engels is het ook G8. Volgens dezelfde Van Dale staat G7 voor: Groep van zeven. Dat is logischer: group, groupe, Gruppe enzovoorts beginnen allemaal met een G.

 

Guus Bosch is eindredacteur van de Volkskrant

Een kop met seks erin

Volkskrants mediaredacteur Haro Kraak schreef voor de zaterdagkrant een uitgebreid artikel over de druk van de statistieken bij journalistieke keuzes. Immers: als internetlogica de krant verovert, weet een journalist precies hoe vaak zijn artikel wordt gelezen. Op internet weet iedereen al sinds jaar en dag tot op de click hoe vaak een stuk is gelezen.

Gaat de geschreven pers ook die kant op? Herleven de tijden van yellow journalism? Op nieuwssites is precies bij te houden hoeveel mensen een stuk lezen, hoe lang ze blijven hangen, waar ze vandaan komen en waar ze naartoe gaan. Meten is werkelijk weten. En weten is eten, want elke klik is geld waard – al is het maar 0,003 cent. En dus worden veel sites steeds behendiger om verkeer te generen door middel van veelbelovende koppen, herkenbare lijstjes, leuke quizjes, triviale updates en rellerige onderwerpen.

Bij het stuk stonden ter illustratie drie voorpagina’s van de krant afgedrukt: de normale maandagkrant, een fictieve krant op basis van de meestgelezen stukken op de site en een fictieve krant op basis van de cijfers van Blendle. Op veler verzoek volgen hieronder nog even deze drie pagina’s, die opvallende verschillen laten zien.

Laurens Verhagen – Chef Digitaal de Volkskrant